ترجمه، گردآوری و تالیف: یاشار شبستری
سگ‌های بدون‌صاحب که به عنوان سگ‌های ولگرد یا وحشی نیز شناخته می‌شوند، سگ‌های اهلی‌ای هستند که به دلیل رها شدن، بی‌توجهی یا به دنیا آمدن در طبیعت به حالت وحشی بازگشته‌اند. در حالی که این حیوانات ممکن است همدردی و شفقت را برانگیزند، ضروری است که عواقب منفی آن‌ها را برای رفاه جامعه‌ی انسانی بشناسیم. در این نوشتار می‌کوشیم نگاهی اجمالی به اثرات مضر سگ‌های بدون‌صاحب بر دو حوزه‌ی امنیت عمومی و سلامت عمومی در جوامع انسانی داشته باشیم.
امنیت عمومی
سگ‌های وحشی می‌توانند تهدید قابل توجهی برای امنیت عمومی باشند. این حیوانات اغلب در قالب گله پرسه می‌زنند که این موضوع پرخاشگری و پتانسیل خشونت آن‌ها را افزایش می‌دهد. آن‌ها ممکن است به انسان‌ها، به ویژه افراد آسیب‌پذیر مانند کودکان یا افراد مسن حمله کنند، که منجر به صدمات شدید یا حتی مرگ و میر می‌شود. علاوه بر این، سگ‌های بدون‌صاحب با دویدن غیرمنتظره در جاده‌ها می‌توانند باعث تصادفات رانندگی شوند و هم رانندگان و هم عابران پیاده را به خطر بیندازند.
امنیت عمومی به اقدامات و ابتکاراتی اطلاق می‌شود که توسط دولت‌ها و جوامع برای تضمین رفاه و حمایت از افراد در یک جامعه انجام می‌پذیرد. این حوزه، طیف وسیعی از جمله اجرای قانون، واکنش اضطراری، پیشگیری از جرم، مدیریت بلایا و بهداشت عمومی را در بر‌می‌گیرد.
اجرای قانون نقش مهمی در حفظ امنیت عمومی دارد. ادارات پلیس مسئول اجرای قوانین، پیشگیری از جرم و دستگیری مجرمان هستند. آن‌ها با انجام گشت‌زنی و ارایه‌ی کمک به آسیب‌دیدگان، به صورت خستگی‌ناپذیر تلاش می‌کنند تا از ایمن بودن جوامع اطمینان حاصل کنند. علاوه بر این، سازمان‌های مجری قانون با سازمان‌های دیگر برای رسیدگی به مسایلی مانند قتل و جنایت، قاچاق انسان، سرقت و سایر جرایم همکاری می‌کنند. واکنش اضطراری یکی دیگر از اجزای حیاتی امنیت عمومی است. آتش‌نشانان، امدادگران و سایر امدادگران اولیه برای رسیدگی سریع و کارآمد به شرایط اضطراری آموزش دیده‌ان آن‌ها در هنگام حوادث یا بحران‌های بهداشتی و مبارزه با آتش‌سوزی یا بلایای طبیعی، کمک‌های پزشکی فوری ارایه می‌دهند. این امر مستلزم همکاری بین سازمان‌های دولتی، مجری قانون، امدادگران اضطراری و خود شهروندان است. با اولویت دادن به امنیت عمومی، جوامع می‌توانند محیط‌هایی ایجاد کنند که صلح، امنیت و رفاه را برای همه ارتقا دهد.
وجود سگ‌های بدون صاحب، مسئولیت‌ها و زحمات شاغلین در این نهادها را افزایش داده و منابع آنان را به خود اختصاص می‌دهند. این موضوع باعث می‌شود که نیروی انسانی و امکانات مادی کمتری برای سایر حوزه‌های امنیت عمومی باقی بماند و سطح امنیتی در این حوزه‌ها دچار تنزل شود. پس وجود سگ‌های بدون‌صاحب هم به شکل مستقیم و هم به شکل غیرمستقیم به امنیت عمومی جوامع انسانی آسیب می‌زند.
بهداشت عمومی
وجود سگ‌های بدون‌صاحب سلامت عمومی را نیز به خطر می‌اندازد. این حیوانات اغلب ناقل بیماری‌هایی مانند هاری، لپتوسپیروز (نوعی بیماری ویروسی خطرناک)، پاروویروس (نوعی بیماری ویروس واگیردار) و جرب (نوعی بیماری پوستی) هستند. هاری به تنهایی عامل مرگ و میر هزاران نفر در سراسر جهان در طول سال است. سگ‌های بدون‌صاحب می‌توانند این بیماری‌ها را نه تنها از طریق گاز گرفتن بلکه از طریق تماس با مدفوع یا ادرار باقی مانده در مکان‌های عمومی منتقل کنند. این امر، محیط زیست را برای گسترش بیماری‌های عفونی در بین انسان‌ها مستعد می‌کند.
بهداشت عمومی یک حوزه‌ی چند‌رشته‌ای است که بر ارتقا و حفاظت از سلامت جوامع و جمعیت‌ها تمرکز دارد. این شامل تلاش‌های مختلفی با هدف پیشگیری از بیماری‌ها، افزایش طول عمر و بهبود رفاه کلی افراد است. یکی از جنبه‌های کلیدی بهداشت عمومی پیشگیری از بیماری است. این امر مستلزم اجرای استراتژی‌هایی برای کاهش وقوع و انتقال بیماری‌ها در یک جمعیت است. متخصصان بهداشت عمومی برای شناسایی عوامل خطر، توسعه‌ی مداخلات و آموزش افراد در مورد اقدامات پیشگیرانه مانند واکسیناسیون، اقدامات جنسی ایمن و انتخاب سبک زندگی سالم کار می‌کنند. آن‌ها تلاش‌ها را برای اطمینان از دسترسی به موقع به خدمات مراقبت‌های بهداشتی، توزیع لوازم ضروری، نظارت بر تهدیدات احتمالی و انتقال اطلاعات حیاتی به مردم هماهنگ می‌کنند. سلامت عمومی همچنین برای تصمیم گیری مبتنی بر شواهد به شدت به جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها متکی است. اپیدمیولوژی نقش مهمی در درک الگوهای به‌روز بیماری در جمعیت ایفا می‌کند. با مطالعه‌ی این الگوها و عوامل خطر مرتبط با بیماری‌ها یا شرایط مختلف، متخصصان بهداشت عمومی می‌توانند مداخلات هدفمندی را ایجاد کنند که بیشترین تأثیر را در بهبود سلامت جمعیت دارد. به طور کلی، بهداشت عمومی یک زمینه‌ی پویا است که طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها را با هدف بهبود رفاه کلی جوامع و جمعیت‌ها در بر می‌گیرد. این امر مستلزم همکاری بین بخش‌های مختلف از جمله ارایه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، سیاست‌گذاران، محققان و سازمان‌های اجتماعی است تا به چالش‌های پیچیده‌ای که بر سلامت عمومی تأثیر می‌گذارد رسیدگی شود.
وجود سگ‌های بدون‌صاحب علاوه بر افزایش انتقال بیماری‌ها به روش مستقیم، به اشکال دیگر هم به سلامت عمومی آسیب می‌رساند. حملات آن‌ها به انسان‌ها، منابع و نیروی انسانی سازمان‌های حوزه‌ی بهداشت را مصروف خود کرده و بار وظایف این نهادها را سنگین‌تر می‌سازند. این موضوع باعث می‌شود که سهم کمتری از بودجه و منابع به سایر آسیب‌ها اختصاص یافته و نهایتا سطح آسیب در جوامع بشری افزایش می یابد. بنابر موارد ذکر شده لازم است که یک رویکرد جامع شامل رواج و آموزش شیوه‌های مالکیت و نگهداری دقیق و مسئولانه‌ی حیوان خانگی در سطح جامعه اجرا شود تا وجود آن‌ها باعث به خطر افتادن سلامت عمومی جامعه نشود.
منابع
https://www.sapeople.com/2020/09/05/vultures-are-natures-cleaning-crew
https://honeysrealdogfood.com/in-the-wild
Photo: httpsimages.fineartamerica.comimagesartworkimagesmediumlarge2an-ownerless-dog-sits-in-front-jessica-rinaldi.jpg
خانه 
مشاهدات 
خبرنامه 
بازگشت